Miami & Southern Florida

Na onze shop en NASA avonturen in Orlando, was het tijd om af te dalen naar Miami. Eigenlijk was het plan om redelijk vroeg klaar te zijn bij de NASA zodat we langs de kust omlaag konden rijden. Helaas waren we nogal wat later bij de NASA dan verwacht, met dank aan onze StomStom die duidelijk niet zijn dag had. Daarnaast bestond het Kennedy Space Center vooral uit bioscoopzalen en busritten naar de verschillende tentoonstellingen die verspreid lagen over het reservaat. Omdat het allemaal al langer duurde dan gehoopt, wilden we snel door het laatste onderdeel (het Apollo-Saturn V Canter) heen. Echter, elke keer dat we dachten dat we konden ontsnappen, werden we naar de volgende bioscoopzaal geloodst. Het Kennedy Space Center was zeker een bezoek waard, maar omlaag rijden langs de kust zat er gezien de tijd helaas niet meer in.

Over de betonnen highway van minimaal vijf banen breed zijn we omlaag gereden richting Miami. s Avonds rond acht uur kwamen we aan in Delray Beach waar mijn achteroom en -tante wonen. We hebben hier een waanzinnig gezellige avond gehad, waardoor we ook weer veel later weg gingen dan verwacht. Rond half twaalf begon het laatste stuk van onze toch naar Miami. Ons hotel lag op Miami Beach, wat eigenlijk een eiland is voor de kust van Miami. Om op dit eiland te kunnen komen, moet je over een grote brug rijden met een mooi uitzicht op de skyline van Miami downtown. In het donker was het helemaal indrukwekkend met alle verlichte wolkenkrabbers.

Miami Beach staat eigenlijk vooral bekend om de wijk South Beach waarin het Art Deco Destrict gevestigd is. Het is de jongste monumentenwijk van de VS met meer dan 500 Art Deco gebouwen uit de jaren 1930 en 1940.  Het eiland is volledig ingesteld op genot en plezier en er wordt voornamelijk Spaans gesproken. Ocean Drive is de weg die parallel aan het strand van Miami Beach loopt en waar de gerestaureerde Art Deco hotels en bistro's gevestigd zijn. Daarnaast is het vooral ook een straat van gezien en gezien worden waar iedereen met een Ferrari, Bugatti of Maserati de dag doorbrengt met rondjes rijden. De straat hierachter heet Collins Avenue. Hier zijn ook een aantal van de wereldberoemde Art Deco hotels. Aan Collins Avenue hebben we een budget Art Deco hotel gevonden, midden in hét gebied van South Beach maar voor een betaalbaar prijsje. Het was een prima hotelletje, je moest alleen wel van de kleur pastel blauw houden anders had je een klein probleem. Een ander probleem in Miami is je auto parkeren. De beste man van het hotel zei dat hij wel een parkeerplaats wist aan de zeventiende straat voor 16 dollar per dag. Wij braaf naar de zeventiende straat, na goed zoeken vinden we een parkeerplaats maar de prijs is toch echt wat hoger dan 16 dollar en de auto mocht er slechts 12 uur staan. Eenmaal terug in het hotel vroegen we de beste man hoe dat kon, waarop zijn reactie was: "waarom zet je hem dan ook daar neer, ik had de vijftiende straat gezegd". We wisten allebei zeker dat de man zeventiende had gezegd, dus door zijn toedoen sliep de auto nu voor een hogere prijs dan wijzelf..

De volgende dag hebben we eerst eens even goed bijgeslapen, dat was wel nodig. Daarna zijn we op zoek gegaan naar de Franse bakkerij van de keten waar we in Nashville zo'n fan van zijn geworden. De zoektocht verliep niet helemaal voorspoedig, maar uiteindelijk hebben we een heerlijk ontbijtje genuttigd. Het weer was helaas niet zo goed, maar na een tijdje wachten werd het ineens prachtig weer! In Florida zeggen ze niet voor niks: "if you don't like the wheather, just wait five minutes". Het kan hier ontzettend hard regenen en onweren en daarna kan het ook zo weer strak blauw zijn. Vandaag hebben we South Beach ontdekt. Eerst hebben we door Collins Avenue, Ocean Drive en langs het strand gelopen. Onderweg kwamen we overal fietsen tegen die je kon huren en overal in de stad weer terug in de rekken kon plaatsen. We zijn dus maar overgegaan op de fiets en hebben zo de rest van South Beach verkend. Miami Beach is erg mooi met veel palmbomen, een leuke Art Deco stijl, veel Spaanse invloeden en een lekker strand. Daarnaast is er een leuke winkelstraat waar we in een aantal winkels zijn geweest en we eindigden bij de Starbucks. Toen we later door de stad liepen vroeg ik aan Leon: "jij hebt toch de camera?". Dit bleek helaas niet zo te zijn waardoor we alle winkels weer langs moesten waar we daarvoor waren geweest. Niemand leek de camera te hebben en ook bij de Starbucks  wisten ze van niks. Totdat Leon heel slim aan het meisje dat hem geholpen had vroeg of ze de camera had en dit bleek gelukkig zo te zijn, hij had hem laten staan bij het bestellen. De ultieme vakantieramp, tegen het einde van de vakantie al je vakantiefoto's kwijt raken! Gelukkig hebben we de camera na de nodige dosis stress weer terug! 's Avonds hebben we echt fantastisch gedineerd bij een Spaans tapasrestaurant aan Espanola Way. Dit is echt een superschattig klein straatje met allemaal Spaanse en Italiaanse restaurantjes. Het eten was goddelijk en de sfeer was waanzinnig leuk! We zaten buiten op een mooi plekje maar we konden tegelijkertijd ook wat meekrijgen van de live Flamenco muziek die binnen gespeeld werd en de tapdanseressen. Het enige jammere was weer dat de wijn ons na een tevergeefse poging onthouden werd, een lekkere wijn had de avond echt afgemaakt. De seveerster vond het zelf ook maar een belachelijke wet maar ze vertelde dat zes maanden geleden een collega van haar door de sheriff was meegenomen omdat ze iemand onder de 21 alcohol had verschaft. Het personeel loopt dus persoonlijk gevaar.

Miami Beach is mooi en leuk om te zien, maar we waren eigenlijk ontzettend benieuwd naar het glamoureuze Miami zoals het altijd neer wordt gezet op tv. We hebben onze Carolla dus maar weer van stal gehaald, zijn staanplaats koste sowieso te veel geld. Op naar Downtown Miami! Dit keer gingen we over een andere grote brug de wolkenkrabbers tegemoet. Het is erg mooi om over deze brug te rijden, je komt langs een eiland met de meest waanzinnige huizen waar enorme jachten voor de deur liggen, daarna passeer je de cruise haven van Miami. Per jaar vertrekken de meeste cruise schepen ter wereld vanuit Miami, ze gaan vooral naar de Bahama's. Eenmaal in downtown aangekomen, ging het vinden van een parkeerplaats vrij makkelijk. Het betalen van een parkeerkaartje was echter een iets groter probleem. Ik overdrijf niet, we hebben een half uur lang ruzie gehad met de parkeermeter, ook locals kregen het niet voor elkaar. Het ding weigerde brieven te eten, het ding weigerde elke mogelijke kaart die je erin stopte, echt een ramp. Steeds als je een stapje verder was, begaf hij het en kon je weer opnieuw beginnen. Uiteindelijk zijn we er dan toch in geslaagd om een kaartje te kopen. Er was een parkje aan het water waar we een hele tijd hebben doorgebracht. Bij een mannetje in het park hebben we een enorme bak gesneden mango gekocht en deze lekker opgegeten op het strandje. Vervolgens hebben we een bezoekje gebracht aan een winkelcentrum aan het water en daarna gingen we dan echt op zoek naar de glitter en glamour van Miami.

Aangezien het erg heet was en de afstanden hier erg groot zijn (en we een fortuin aan de auto kwijt zijn dus moet je hem ook maar gebruiken), hebben we onze verkenning al rijdend voortgezet. We hebben door heel downtown heen gecruiset, steeds op de grootste wolkenkrabber af in de hoop daar de glitter en glamour te vinden maar eigenlijk vonden we het tamelijk teleurstellend. Miami downtown stelt niks voor, het is inderdaad toch echt zo zoals het in de boeken staat: Miami is Miami Beach. Zon, zee, strand, mooi lopen doen en uitgaan. Miami is een ontzettend uitgespreide stad met een heleboel wijken, maar je hebt echt een auto nodig om ergens te kunnen komen. We hebben eigenlijk de hele dag in de auto gezeten en we hebben een heleboel wijken gezien. Het was wel erg leuk om te zien welke verschillen er tussen alle wijken zit en dat de bevolking op straat zo verschilt per wijk. Allereerst zijn we naar "Little Haïti" geweest, de straat die als dé hoofdstraat werd aangegeven was echter niet zo spannend. Dan maar richting "Little Havana" waar alle Cubanen wonen. Dit was wel leuk, je dacht echt even dat je in Cuba was! Overal sigarenmakers en Cubaanse restaurantjes. Daarna zijn we naar het Wynwood Wall District gereden, dit is een wijk die heel erg in opkomst is en hard op weg is om een hele hippe wijk te worden. In deze wijk zijn alle muren met allerlei graffiti stijlen beschilderd en vestigen zich de wat alternatieve winkels en openen kunstenaars hun galerie. Het was hier echter niet druk, dus hier hebben we lekker langzaam doorheen gekachelt met de auto. Als we iets moois zagen konden we rusting midden op straat stoppen, raampje omlaag en een foto maken, like the Americans. De laatste wijk die we aan hebben gedaan was Coconut Grove, dit was echt fantastisch! Een hele groene wijk met prachtige grote bomen waar onderkomens tussen staan die niet mis zijn. En toen was het tijd voor Key Biscane!

Key Biscane is een eilandje dat onder Miami Beach ligt, waar je wederom over een mooie brug naartoe rijdt. Het eiland heeft een van de mooiste stranden van de stad en daarnaast heb je er een prachtig uitzicht op de skyline van Miami. Parkeren was weer een groot drama, super weinig plekken en iedereen bleef dezelfde rondjes rijden op zoek naar een plekje. Het was echt stom geluk hebben dat er net voor jouw neus iemand weg ging. Na een tijdje rondzoemen lukte het dan toch om te parkeren. We hebben eerst een heel stuk gelopen en daarna uren aan het strand gezeten onder een palmboom, heerlijk! Onder het genot van een hotdog en een zak chips hebben we de zonsondergang bekeken. Toen we er al een tijdje zaten, zag ik op een gegeven moment in de buurt van de parkeerplaats zwaailichten branden dus ik zei tegen Leon: "hee kijk, de sheriff is er ook". Waarop hij zei: "neeee, ze hebben hier allemaal een zwaailicht en iets wat lawaai maakt op hun auto, vinden ze leuk". Verder hebben we er dus maar geen aandacht meer aan besteed. Toen rond negen uur de zon helemaal onder was zijn we maar weer terug gelopen naar de parkeerplaats. Vanaf een afstand viel het al wel op dat de parkeerplaats helemaal leeg was, op een auto na.. Langzaam begon er een vermoeden op te rijsen dat de parkeerplaats misschien een sluitingstijd had. Nu was het alleen te hopen dat de parkeerplaats niet afgesloten zou zijn. Snel zijn we in de auto gestapt en zijn we gaan rijden, het was oprecht heel spannend of we eraf zouden komen. Na een stukje racen kwamen we bij de uitgang en jawel, er zat een enorm hek voor. Leon sprong uit de auto om te kijken of hij het hek open kreeg, maar dit zat echter hermetisch op slot. Met een grote sprong ging hij over het hek waarna hij een tijdje heeft rondgerend om te kijken of we er op de een of andere manier uit konden komen. Aan de voorkant van elke parkeerplaats zat namelijk een stenen bumper waar we sowieso niet overheen konden want dan zou de onderkant vd auto blijven hangen. Achter de bumper lag een grasveld met allerlei bosjes eromheen, daarachter een fietspad en daarachter het hek. Al vrij snel kwam hij terug met de mededeling: "Anne, ik denk dat we maar iets moeten doen wat heel erg verboden is". Hij had twee bumpers gevonden waar we precies tussendoor pasten, Leon kreeg dit achteruitrijdend heel snel voor elkaar, waarna we in het gras stonden en we veel vaart nodig hadden om met een wiel over een stoeprand heen te komen en ondertussen moesten we ook nog tussen de nodige paaltjes en bosjes manoeuvreren. De hele verrichting is zonder lichten uitgevoerd, want als een sheriff toevallig passeerde en ons tussen de bosjes had zien staan, hadden we helemaal een probleem gehad. Binnen een paar minuten waren we bevrijd en stonden we weer op de highway. Voor de zekerheid hebben we nog een stukje zonder lichten doorgereden en toen hebben we as soon as possible een u-turn gemaakt. Het was echt waanzinnig spannend en we waren dan ook helemaal gelukkig dat we ontsnapt waren, maar toen kwam de volgende verrassing. De auto was hartstikke vies dus Leon begon de ramen te wassen. De ruitenwissers gingen heen en weer en er bewoog iets mee over het raam. Leon riep helemaal opgewonden: "kijk wat grappig, er beweegt iets heen en weer!". Ik zat er naar te kijken en toen bedacht ik me ineens dat ik tijdens onze bumpy ride inderdaad iets heel diep had zien wegzakken achter het dashboard waarvan ik al niet begreep hoe dat kon want ik dacht dat het ons parkeerkaartje was. Na nog een keer goed kijken kwam het besef dat het aan de buitenkant van de ruit zat en onder de ruitenwisser: een bon. We waren zo bezig met speculeren over wat er op de bon stond en of hij überhaupt nog leesbaar was na net ruitenwassen, dat we compleet vergeten zijn om te genieten van het prachtige uitzicht op Miami tijdens de terugtocht. Met de bon onder de ruitenwisser zijn we helemaal Miami Beach in gereden en hebben we nog even fancy gepronkt op het waanzinnig drukke Collins Avenue. In de parkeergarage bleek de financiële schade gelukkig mee te vallen, materieel gezien hadden we echter wel een paaltje geraakt. Maargoed, betalen we al die verzekeringskosten ook niet voor niks. ;)  Het probleem bleek te zijn geweest dat je tussen zonsondergang en zonsopgang niet op de parkeerplaats mag zijn. Dit hebben we oprecht nooit ergens zien staan, maar het heeft wel weer een mooi avontuur opgeleverd! We hebben de avond maar afgesloten met ieder een goddelijk tapasgerechtje bij het restaurantje waar we gisteren ook waren.

De volgende dag gingen we al vroeg ons nest uit, op naar de Everglades! De Everglades is een vd grootste natuurparken vd VS. Het is een groot moeras waar veel beesten leven, maar de aandacht gaat toch vooral naar de alligators. We begonnen met een tocht op een airboat, dit was fantastisch! Een grote lage boot die heel hard gaat en ontzettend lawaai maakt, dus iedereen moet oordoppen in. Achter op de boot staat een enorme propeller en daarboven zit de ranger die de boot bestuurt. Eigenlijk is het gebied een grote rivier, een groot deel van het drinkwater van Florida wordt hieruit gehaald. De natuur is erg mooi en er vliegen hele mooie grote vogels. Na de boottocht kregen we nog een alligatorshow te zien. Achter een hek lagen vijf alligatoren, een ranger stond tussen ze in en vertelde van alles over het lichaam en het gedrag van de beesten. Ondertussen haalde hij wat trucjes met het beest uit en voerde hij hem met vlees om rustig te houden. De show werd afgesloten met een fotosessie met een baby alligator, dat hebben we maar aan ons voorbij laten gaan. Tenslotte kon je nog een wandeling maken door een soort van dierentuin waar je allerlei verschillende soorten alligators en krokodillen kon bekijken.

Aangezien de Everglades een uur rijden het binnenland in liggen, besloten we dat we door gingen rijden naar de westkust in plaats van terug te gaan naar de oostkust. We waren nu toch al halverwege en de westkust bleek ook zeker de moeite waard te zijn. Aan de Golf van Mexico, in het westen van Florida, liggen namelijk de mooiste stranden. Daarnaast kun je hier nog het echte Florida bekijken, want het is er veel minder toeristisch. We hebben een heel stuk gereden en zijn eerst in Fort Myers gestopt. Hier waren prachtige en rustige witte stranden, maar het was er veel te heet om op het strand neer te strijken. Vervolgens hebben we door het stadje gereden, waar allemaal leuke oude gekleurde houten huisjes staan. Vanaf Fort Myers gaat er een grote brug naar Sanibel Island. Op dit eiland zijn hele mooie natuurgebieden gevestigd waar je vooral heel goed mooie vogels kunt spotten. Helaas hadden we hier niet echt tijd voor, dus zijn we naar Bowmans Beach gereden.Om hier te komen moet je eerst een half uur over het prachtige, rustige, groene eiland rijden. Bowmans Beach wordt het pareltje van het eiland genoemd. Het is een prachtig natuurpark wat aan de zee ligt. In de boeken hadden we foto's gezien van een strand met palmbomen, dit bleek niet zo te zijn dus er was geen enkele schaduw te vinden op het strand. Daarom hebben we eerst een uur aan een picknicktafel  tussen de bomen van het natuurpark gezeten en toen het wat verder afgekoeld was, hebben we een duik genomen in de Golf van Mexico. Heerlijk warm water! Na een paar uur genieten op het strand, was het tijd om te beginnen aan onze terugtocht van drie uur rijden. Terug in Miami Beach hebben we Ocean Drive nog een keer by night bekeken. Reden we dan met onze Toyota tussen alle dikke bakken hahaha! Het zag er erg mooi uit, alle Art Deco gebouwen waren leuk verlicht met neon-verlichting. Daarna was het tijd om ons bed in te duiken en ons klaar te maken voor alweer de laatste bestemming: Key West!